Белгі
Ерге кейде бақ бермес,
Бақ берсе де, шақ бермес.
Бақ жұлдызы Кеңестің
Айдай сұлу ақ Кербез.
Жандайшаптар ерлерге өш,
Жағымпаздар жол бермес.
Сүйек сынар кезде де
Сүйеп қалған сол Кербез.
Болу қиын досқа адал,
Достық жолы– басқа амал.
Болу деген жарға адал
Болу ғой ол тас қамал.
Болмай қамал тас-талқан
Дұшпан да аң-таң, дос та аң-таң
Кеңес болса семсерің
Қос ұлдарың– қос қалқан.
Жау жолатпай іргеңе еш
Жарқылдадың күнде кеш.
Бар мақсатың өмірде
Жалғыз Кеңес, бір Кеңес.
Сол ішсін, сол кисін деп
Соған құрмет тисін деп
Мұқатпасын біреулер,
Тек Ысты деп, Үйсін деп.
Болсын дедің елге ортақ,
Ортақ болар жолдар тап.
Жол сілтедің – заманда
Билер сатқын, хан қорқақ.
Баспаса да гөй-гөйге,
(Басса біреу қой дей ме)
Арыстандай Кеңекең
Ырылдаса кей-кейде.
Ашуын да басатын,
Шашуын да шашатын.
Бақшасында ағайдың
Күнде бүршік ашатын.
Болғанымен дер кезі
Ұмытылмады өрге өзі.
Күн боп жанды қасында
Кеңекеңнің Кербезі.
Жүрсем осы көшемен
Жолығатын қос емен.
Бір біріне желегін
Алақанша төсеген.
Махаббаттың маздатып
Шоғын ыстық көсеген
Кербез жеңгей ешкімнен
Кем болмады пешенең.
Кем болмадың шешеден,
Бал беруші ең кесемен.
Кербез жеңгей, өзіңе
Белгі болсын осы өлең!