Қозы Көрпеш - Баян сұлу мұнарасы
Сезім солып,
Шалшық судай лайланып,
Өмір бізді бара жатыр қайда алып?
Қозы болып келіп едік дүниеге,
Кетіппіз ғой Қарабайға айналып!
Ақиқатты айтар болсақ аяусыз,
Жүрек суық,
Қан да салқын,
Ой – әлсіз.
Қозы болып маңыраса көңілің,
Ынтықпайды сұм дүние Баянсыз!
Керуендей көшіп жатыр уақыт тар,
Сезім балын, ей жігіттер, татып қал.
Баянына өліп-өшіп сүйдірген
Қозы, сенің ажалыңда бақыт бар!
Аңыз жетті ғасыр асып ғасырға,
Жігіт болсаң ақиқатты жасырма:
Бір молада өлсем-ау деп армандап,
Бір молада өле алмаймыз расында!
Көндікпеске көндігесің ырықсыз:
Қандай қиын ғұмыр кешу ғұрыпсыз.
Баяны жоқ жетім екен махаббат,
Баяны жоқ өмір қандай сұрықсыз!
Құпия жоқ.
Бүгін бәрі болды аян,
Құрқұдықтай көңілге де толмай ән:
Махаббаттың барлығына сендірген
Қозысы үшін құрбан болған сол Баян!
Бір-ақ Баян,
Бір-ақ Баян мәңгі ұлы,
Сырға толы соның ғана сандығы.
Басқа Баян-сұлулардың тағдыры
Сайқал толған Ж. Саинның даңғылы.
Кешіріңдер сөзім қатты кетсе сәл,
Кешіріңдер айтар ойым жетсе осал:
Баян сұлу мұнарасы, бір кезде
Махаббаттың бар болғанын еске сал!