Ғани Мұратбаев туралы жыр
Өмірге іңкәр көңілдің құрдасы деп
Рухыңмен өзіңнің сырласып ек.
Достарымның үңілем жүрегіне
Саған ұқсас бар ма деп бір қасиет.
Жанарың жүр біреуде жарқылдаған
Дауысың жүр біреуде саңқылдаған.
Жасымаған жігерің жүр бірінде,
Ғұмырың жүр біздерде сарқылмаған.
Тисе деген елейтін елге есебім
Арманың жүр аяулы менде сенің.
Өзің болып күресем қиындықпен,
Зұлымдықпен сен болып белдесемін.
Жауларыңның жағасын жыртысқан мың
Талайыңа тап келіп қырқысқан күн
Коминтери төрінен бір-ақ шықтың
Түлеп ұшып төрінен Түркістанның.
Арманыңды біз ұқпай, кімдер ұқсын,
Біз – берікпіз,
Сен бізден мың беріксің.
Талай істі тындырып үлгеріп ең,
Өртеніп те кетуге үлгеріпсің.
Созсам қолым жетпейтін қиырмысың,
Өзекті өртеп өмірің,
Үйірді – ісің.
Отызымның жағынан осқылайды
Жазым болған жалын жас – жиырма үшің!
...Есіміңді еске алса жұрт елжіреп,
Тас тұлғаңның тозаңын сүртем жүдеп.
Түркістанның түлегі бір сілкініп,
Қайта соғып кетердей үлкен жүрек!