Ұлы отан соғысының ардагері Әбсат Ермановқа
Бұл сенің қартаятын шағың ба шын:
Болыпты-ау самайыңда ағың басым.
Қасыңнан тұрмын енді ұзай алмай
Келіп ем құшағыңды сағынғасын.
Деп келдім «Маңдайымнан сүйсін ағам»,
Сол болсын қалап алған сый-сыбағам,
Алыста жүргенімде сағынайын,
Ей, аға! Бір базына қишы маған.
Жүзіңнен айналайын тер шұбаған,
Інімнің қалағаны дерсің, ағам:
Тұяғын тұлпарымның тағалап бер,
Шыдармын бір ерлікке ер шыдаған.
Ей, аға, бір базына берші маған.
Қамшыңды қиярмысың қыстар атты,
Берсең бер мойырылмас мыс тарақты.
Жаныңның аптабымен таптап соққан,
Әйтеуір бір бұйымға құштар-ақпын.
Қарайсың қарт дидарың тек дірілдеп,
Көзіңнің қарашығы кетті ірілеп.
Аунайды көкірегіңде сыршыл жүрек,
Лаулайды көрігіңнен от дүрілдеп.
...Көзіңнен күннің нұрын ұрласа айың,
Сен маған сәлем жолда тырна сайын.
Ал енді арман толған кеудеңді әкел –
Толқытып көкірекке бір басайын.