Ер сыбағасы
Бар болса да майыспайтын емендер,
Нар болса да қайыспайтын кемеңгер,
Тіл-көзінің сұғы бар ғой қазақтың
Кемеңгерге кемеңгерсің демеңдер!
Шешем бекер жеген бе деп қалжасын
Құмыққанда жұтсын көздің ол жасын.
Ел бақыты ердің қасіретінен
Құраларын өз басынан болжасын.
Інің жылпос, болатынын қартың сұм
Ұғынғанда қан жыласын. Шарқ ұрсын.
Аярлықтың суына шөл қандырып
Ақылының азабына қарпылсын.
Мойынын сәл оздырғанда ортадан
Білсін жұрттың бермейтінін жорта мән.
Білсін ешкім сыйпамасын маңдайдан,
Білсін ешкім қақпайтынын арқадан.
Кемеңгер ұл кісілікті оятқан
Сыбағасын жесін әбден таяқтан.
Көрсін жұрттың көпшік қойып тұрған боп
Қан қақсатып шалатынын аяқтан.
Қазағым деп қапылып ол жүр босқа,
Қамыққанда кісі таппас сырласқа.
Данышпан бол, ақылман бол, бәрібір
Қазақ болып туу деген бір басқа.
Тәңір деген тағдыр құрған тор бар да
Кемел туып, пешенесін қарғар ма?!
...Озбыр заман өңешіне кептелсең
Оңай емес айналуың мәрмарға!