Күту
Тексеріп тергесеңіз түп атасын
Ұлытаудың бұлағы мен бұтасы ақын.
Өлеңі өмірімен тұтасатын
Сол елдің баласы едің, Мұқаш ақын.
Демейсің «өгіз өлді, арба сынды»,
Өлеңнен басқаға имей өр басыңды,
Қорғасындай ойлардың ортасында
Мекендеп келе жатсың «Қорғасынды».
Сен онда жүрген жоқсың қарынды ойлап,
Болады дарындардың бәрінде айбат.
Дәуренің жүрген кезде дара шауып
Еліңе олжа салдың «даридайлап».
Елемей екендігін қолдың қысқа
Өлеңмен сілтеуші едің жолды ұлысқа.
Ұлытаудың ойында жүрген ақын
Ұлтыңның ұлдарына болдың нұсқа.
Биліктен қалдың бірақ үлес алмай
Талантта тағдыр болар міне сондай.
Даңқың мен дауысыңа қалып еді
Басқа емес, домбыраң да ілесе алмай!
Жатырсың мүшеліңді сірә тойлап,
Тойлауда да бар шығар мұрат әйбат.
Біз әлі тосып жүрміз– айтыстардың
Алаңына шығар деп бір атойлап!