Оразалы
Оразалы,
Оразалы!
Қаңғыған оқтан болар бөрі ажалы.
Сені де қинар ма екен көр азабы?!
Сенің үйің үйлердің шеткісі еді,
Түнгі мейман шеткі үйге кеп түседі.
Домбыраңды әлдилеп жүргеніңде
Домбыраңның үзіліп кетті шегі.
Сөзден соғам деп жүріп зор мұнара
Сорың қайнап қалды-ау,
Сорлы бала!
Талантты өзі жаратып, Тәңіріміз
Сол таланттың алдынан тор құра ма?!
Тартып туса тегінен сұңқарға асыл
Тура келген тағдырдан бұлтармас ұл.
Шаң қаптырып кетті ме қапияда
Тақымыңнан бұл
т етіп тұлпар ғасыр.
Ай, Ораз
-ай, Ораз
-ай,
Ораз ақын!
Заманада бөрі арып,
Ер азатын,
Тік көтеріп төбеңе талантыңды,
Түсірмеп ең төменге төре затын.
Амандықпен,
Адаммен араз ғасыр
Айтпайтынын біліп ек Оразға сыр.
Өзіме-өзім дұға оқып отырғандай
Көздің жасы тамады қағаза сұр...
Айырықша естілген әуелде үні
Алты алашқа танымал
Әуенді іні.
Қош бол енді
Тәуелсіз қағанаттың
Тауқыметке туғаннан тәуелді ұлым!