Құсқанаты
Аспан сілкіп түсірген құсқанатын,
Құсқанаты соңынан қыс қалатын.
Айналса ғой ұлпа қар ғайып болмай –
Әшекейге әдемі қыз тағатын.
Құсқанаты –
секілді үкілі арман,
Үкілі арман жолында бүкіл арман.
Бір ғаріп жан сүйіп тұр алақанын,
Періштесін аспаннан күтіп алған.
Қылаулаған ұшқыны үміттердің,
Құсқанаты, сен соны біліп келдің...
Тамсандырдың.
Сағыныш сарайына –
Гүл боп көктем, жаз жайнап күліп келдің.
Жазғытұрым жауатын құсқанаты –
Бағзы бір сәт құс тілін құс табатын.
Жастық пенен қарттықтың белгісіндей,
Күн ұзарып, түн мерзім қысқаратын.
Құсқанаты –
төгілген жыр қауырсын,
Біреулерге тым жеңіл, тым ауырсың...
Саусағына...
ақынның жүрегіне –
Қонақтайсың әлемді жырлау үшін...
* * *
Көңілдің де қысы, жазы, күзі бар,
Ал, көктемде сұлулық бар біз ұғар.
Теңіз толқып, тау теңселіп кеткендей...
Жыр ғұмырда қандай сыр бар қызығар?
Сүйіп кеткен, сүйікті еткен, көктемім –
Мен өзіңмен биіктемін, көктемін.
Қалап тұрам құс біткеннің ән салып,
Алтын күннің шұғыласын төккенін.
Көк белдердің гүлдегенін қаладым,
Алма ағаштың бүрлегенін қаладым.
Мені көріп мейірімді Жер-Ана:
деп тұрғандай «айналайын, қарағым».
Еркеледім. Еркесі етті мына әлем –
...Құсжолымен жетелейді бір әуен...
Мына өмірге қайта келу бұйырса:
Мен бәрібір ақын болып туар ем,
...ең бақытты ақын болып туар ем!