09.05.2022
  113


Автор: Сабыр Адай

Қара өлеңнің киесі

Күй далам, күңіренген дастан далам,
Өмір жоқ өлең тербеп басталмаған.
Қара өлең – Хантəңірі күнге талас,
Ай алқа, жұлдыз жүзік аспандаған.
Па, шіркін, Падишалы бал-бал ерін,
Балқыған қорғасындай арман едім.
Жыртылған қара өлеңнің жөргегіне,
Сыр тұнған үмітімді жалғап едім.
Тап болсын тақ-тақ өлең иесіне,
Алып жүр ардың сөзін жиі есіңе.
Қара өлең – қазағымның бір атасы,
Тік тұрып сəлем бергін киесіне.





Пікір жазу