08.05.2022
103
![](/uploads/shorttexts/author_image/d83fb8cd519a78fd8ba507885aa9faa1-crop-l-6-t-8-w-425-h-425-resize-w-320-h-320.jpg)
Оған қолы жетпеді
Ойсыз надан ойнап өлер жалғанмен,
Жə, ойнасын, ерікті.
Күнді көрмей көзін жұмып алғанмен,
Құрдымға кеп құлап түсті, не бітті?!
Күн күлімдеп сол баяғы тұрысы,
Жарқырайды, жанады.
Күн екенін мойындау ғой дұрысы,
Көзін жұмған өз шекесін жарады.
Қызғаныштан күннің бетін тырнамақ,
Оған қолы жетпеді.
Көзін жұмды көрмейін деп бір қарап,
Сорлы неме сорға батты, неткені?!
Күнді сүйсе,
Менше сүйсін, бұл Қазақ!
Бірін-бірі: – «Күнім!..» – десін шын Қазақ!