Емхана
Емхана.
Бірде күн, бірде түн,
Ажал кеп қазады өмірдің іргесін.
Жымысқы уақыт жылмаңдап барады,
Жыртып ап жастықтың бір бетін.
Емхана.
Елітем ертеңге,
Үрейлер ойнақтап көрпемде.
Құртуға құлшынған ажалдың,
Жалыны жанымды өртеуде.
Уайым сарғайтып сіздерді,
Уайым сарғайтып біздерді.
Демімен жасырып іздерді,
Жыл құсын шулатып күз келді.
Біреу жүр көтеріп анасын,
Біреу жүр көтеріп баласын.
Кім солай көтеріп емдетер,
Қазақтың жаралы даласын.
Келмеске кетіріп тамызды,
О, қанша жаздарым жан үзді.
Жапырақ жалбаңдап ұшады,
Жалғаннан жалыққан тәрізді.
Азаптың аптабы қарыған,
Күндерден мен дағы жалығам.
Анау кең жап-жарық дүниенің,
Бір жұтым ауасын сағынам.
Елестер ішінен өзімді таба алмай,
Қорқамын мәңгілік қамауда қалардай,
Таңдарды ұйқысыз қарсы алам,
Біреу кеп құтқарып алардай...