Жігерлендіру
Ойлама, қалқам,
өмірде бар деп жол даңғыл,
Сағымдай бұлдыр көлбеңдеп жүзер арман бұл.
Мұңайып мейлі жүрсең де,
ерлік іс болмақ
Үміттің отын маздата білу алдан бір.
Ойлама, қалқам,
бақытқа тез деп қол жетер,
Албырттық көңіл,
алданып қалу ол бекер.
Алдыңнан ақ күн туа да қоймас әп-сәтте,
Алысып өткен тағдырмен баққа сол жетер.
Ойлама, қалқам,
өмірде мен деп жыламан,
Жыламай өткен көрмедім мүлде бір адам.
Талайлар мықты теңселіп барып құлаған,
Тағдырдың жолы, өйткені, өте бұралаң.
Ойлама, қалқам,
өтем деп мәңгі күліп мен,
Өзіңе қалқан бола алмас жасық жігітпен.
Өмірдің қилы белесі, тай-таластарында
Арбасар талай сезігің сенім-үмітпен.
Аруды асыл
аялай білмей ер болмас,
Туғаннан тексіз
жасықтық қылса арланбас.
Өмір де жарыс,
өресіз туса оза алмас,
Тұлпар боп тумай,
жабыңыз жалды мал болмас.
Азамат болмай
Аққу да құстан айрылар,
Жұп аққу жүзбей
айдынды көл де қайғырар.
Өмірдің өжет толқынына қарсы жүзе алмай
Жігерсіз жандар жүрегі жидіп, шайлығар.
Ойлама, қалқам,
жаралдым мен деп құр-текке,
Өзіңе шексіз
Тәңірдің сыйын тәркі етпе.
Құдайдың көзі ерекше түсіп жаралған
Сенен бір сұлу көрмедім ару жер-көкте.
Құдайдың өзі
жаратты нұрдан өзіңді,
Қап-қара шашың, ботадай мөлдір көзіңді.
Адамға берер махаббат, иман, пәктік пен
Қиыпты саған адами тұнба сезімді.
Сол сезіміңе
салмақ боп селкеу күнәһар,
Адал жандарды
адастыруды ұнатар.
Айналаң түгел әзәзіл, шайтан, ібіліс,
Қорықпа, қалқам, оларды Құдай бір атар.
Ұлы өмір-көште
Баз кешкен пенде сорлайды,
Бастағы бақтан айрылу күнә, сол қайғы.
Баянды ғұмыр кешуге құқың болғанмен,
Бұралаң жолда кейде бір жолың болмайды.
Топас бір дүмше
сезе алмай түлен түрткенін,
Жолыңда тұрар
долы бір бейбақ, көкбетің.
Тасырдың келіп қақ маңдайынан ұрады,
Көктегі Тәңір
бақылап тұрған жер бетін.
Алладан шашу –
адамға мынау жарық күн,
Сұлулық, иман, денсаулық – табы бақыттың.
Жарқырап тұрған заманды ұқпай зар кешсек,
Бағасын білмей қор болдық мынау Уақыттың.
Басқа бір түскен бәле-жаланы еңсеріп,
Томирис қыздай болып бір тұрсын еңсе тік!
Мықтылар нағыз қайралып барып шыңдалар,
Осалдар болса, өкіріп өшер теңселіп.
Таяды, қалқам, басыңа қонар алтын-бақ,
Жұлдыздар сынды жана білмесең жарқырап.
Жұлдыздардың да жұлдызы болмақ тегінде,
Жасықтар жұлдыз бола алмайды ғой ал бірақ.
Жұлдыз боп жандың,
кезінде елдің көгінде,
Алқаны тақтың,
шалқыдың төрі-өрінде.
Аруақты ата-бабалар қолдап тұрғанда,
Ешқашан, қалқам, іркіліп, кейін шегінбе!
Жігерсіз жанды
Қолдай да бермен мен өзім,
Білесің өзің
қандайын менің мінезім.
Қажетсе егер
Тауларды түгел қопарып,
Елімнің Рухын көтере білем мен өзім!
Жасыннан әсте
тумаса керек жасық төл,
Өмірге мынау шуақты нұрлы шашып көр.
Өзді-өзі сонда қорланар қуыс-пасықтар,
Өмірге мынау өле-өлгеніңше ғашық бол!
Тілекші саған:
туған ел, туыс, бар маңың,
Ата-ана, бауыр, киелі өңір, жан-жағың.
Күйзелген кезде
жаныңа түсіп жарақат,
Жоғалып мүлде кетеді деме арманың.
Жазылған осы жолдардан түйін түйіп көр,
Орана берме тұмандай бейне күйікке.
Адалдық –арың, туралық – тұғыр,
Қаймықпай
Шақта да қандай самғай біл қыран-биікте!