Қазақ хандығы
Ешқашан арылма, Елім, арлы ұғымнан,
Бодандық - арыла біл тар ұғымнан...
Тектілер, көшпенділер ұрпағымыз-
Тарайтын арғы Сақтан, арғы Ғұннан.
Көктүрік, түркеш-қарлық, қимақ-қыпшақ-
Дәуірі Қазақ үшін қымбатты шақ.
Алып Арсылан Стамбулда туын тікті,
Туысқан түрікті де сыйлап тұрсақ.
Дүниені дүрілдеткен шағы азайып,
Бүлінді Алтынорда бағы тайып.
Шыңғыстың төрт ұлынан төрт ұлысы,
Күйзелді хан-сұлтандар тағы тайып.
Күйзелді іштей іріп, араздасып,
Жан-жақтан жау анталап аранды ашып...
Шапқын мен жаугершілік тиылмады,
Тумалас бір-бірімен жағаласып...
Шағатай ұлысынан - Моғолстан,
Мауараннахрда - Әмір Темір қаһары үстем.
Орта Азияда –Шайбани Әбілхайыр,
Ту тігер туды күндер - Қазақстан!
Ақ Орда – Алтынорда мұрагері,
Көктәңір – сиынар Пір, ұраны еді.
Билеген Ақ Орданы Ырыс ханның
Аймағы - атышулы Тұран еді.
Ырыстан- Барақ ханның ұрпақтары-
Керей мен Жәнібек хан- ел мақтаны.
Баяғы атам Қазақ арын арлап,
Тұлпары тарпып тұяқ ойнақтады.
Жарқылдап алмас қылыш, сүңгілері,
Көктегі қыран құстай бір түледі.
Қол созып Моғолстан ханы Есенбұға,
Шу, Талас бойында Қазақ ту тігеді.
Тартыстан таусылғандай ғұмыр-әні,
Біртіндеп Моғолстан ыдырады.
Сібірден, Ертіс, Жайық, Сыр бойынан
Қазаққа қалың түркі шұбырады.
Тарих та ақиқатты сезді ішінен,
Қазақтың енді ешкімге төзгісі кем.
Қалың жұрт қазағыма қосылды кеп,
Қиналған Әбілхайыр езгісінен...
Қалмастан қалың елдің тай-таяғы,
Бас қосты қазақ ру-тайпалары.
Ұлытау, Алатау мен Қаратауым,
Бірлігі ұлы елімнің байқалады.
Керей хан, Жәнібек хан, Бұрындық хан,
Елдіктің дербес жайын бұрын ұққан.
Біртіндеп қас-жауларын талқан етіп,
Атанған қазағына ұлы құт хан.
Қалалар, бағындырып Даланы Ұлы,
Алтай мен Жетісудың аралығы...
Сығанақ, Созақ, Сауран, Сарайшығым,
Түркістан – түркі әлемім, қалам ұлы!
Күндерді кешпесе де аспан ашық,
Қазағым күн кешкен жоқ босқа сасып.
Дәстүрге көшпелі елді бағындырды,
Қасым хан «қасқа жолын» тасқа басып.
Тең тұрып жақынмен де, алыспен де,
Қытайман, Еуропа, Орыспен де,
Қасымның «қасқа жолын» жалғастырды,
Хақназар, Тәуекелдей арыстар да.
Есім хан «ескі жолға» табынады,
Тәукеден «Жеті жарғы» заңы қалды.
Төле би, Қазыбек би, Әйтеке би,
Қожаберген жыраудың зары қалды...
Тіс қайрап от қарулы орысың да,
Айдаһар сәтін күтіп бағысуда...
Бірлесіп ойрат-жоңғар шапты бізге,
Торғауыт, дорбыт, қушуыт, шорысың да.
«Ақтабан шұбырынды...» басталды енді,
Жауған оқ торлағандай аспан-жерді...
Бас болып Әбілхайыр
Қалың қазақ
Дұшпанды Бұлантыда тосқан еді...
Шайқаста жау екпіні басылғандай,
Сейілді шама-шарқы басынғандай.
От беріп жан-жағынан айдап салып,
Айласын орыс, қытай асырғандай.
Кең Далам, жалғыз қалды дүйім Қазақ,
Зар заман, кешті азаптың күйін Қазақ.
Мұндайда ата-баба-аруақтар,
Әулие-әмбиеге сиын, Қазақ!
Ерекше күңіреніп кетті Далам,
Қасірет, қайғы, мұңды шекті Далам.
Үш Жүздің басын қосып төрелерім,
Жалауын жықпай қалды текті Бабам!
Жат өзге бірлігіме қайран қалды,
Жоңғарың қытай талап, ойрандалды...
Ресейге ноқтамызды ұстатсақ та,
Арыстар ар бермеді ай маңдайлы.
Алашта аз емес-ті арыстан ұл,
Бағатын қай кезде де намысқа бір.
Алаш Орда, Түркістан мемлекетінҚұрам деп марғасқалар алысты бір!
Шетінен сайыпқыран іске татыр,
Қазақтың ұл-қызының бәрі батыр!
Туған ел – Қазақстан қайта оянды,
Құдайдың оң боп өзі көзі ақыр!..