Сақтар мен ғұндар
Шарласам тұнба тарих-ғаламды бір,
Самала, билейтіндей санамды-нұр.
Бөгденің бопсасында кетпеу үшін
Ағайын, арғы тегің-бабаңды біл.
От шашып алау жанар, ыстық денем,
(Елді ойлап ерек күйге түстік пе екен?)
Мақтанам шабыт кернеп өнбойымды,
Еске алсам бабамды Сақ-Скиф деген!
Құдай да жасыра алмас ақиқатын,
Тарихта бастан кешкен оқиға мың.
Қазақтың арғы түбі – ұлы сақтар:
Массагет, яксарт, дай(дахиларым)!
Каспи, аримаспи, фарат, комар,
Исседон, асси, асқатаг, сармат болар...
Бәрі де Ұлы Қазақ Даласынан-
Жайылып бұтақ болып тарапты олар.
Өткеннің сорабында тұр іздері,
Досқа адал, жауға қатал тым өздері.
Жауының жотасынан таспа тіліп,
Жасындай жарқылдаған мінездері.
Сақтарым небір жойқын шабыс көрген,
Мақтанған жаужүректі арысты ермен.
Ішімдік ішетұғын ыдыс еткен-
Жауының бас сүйегін соғыста өлген...
Осылай қас дұшпанды сескендірдім,
Ешкімнің жауыздығын кешпей қырдым...
Санынан садақпенен жаралы етіп,
Өзін де өлтірген біз Ескендірдің.
Тек қана мақтан етпен дүр қанша ұлды,
Жырлайын Томиристей пір ханшамды.
Ержүрек әйелдері атқа мініп,
Жоқ еткен парсы әскері, Кир патшаңды!
Алысып қарсы келген жауыменен,
Үдере соққан дүлей дауылменен,
Жиырма төрт тайпа басын біріктірген-
Ғұндар да заманында дәуірлеген.
Түрік-ті - ғұндардың да кәміл заты,
Танымал әлемге оның әмірлі аты.
Шоң биден жол тартса егер патшалығы,
Империя еткен Мете тәңірқұты!
Бағзыдан ерлік дәстүр баян жетті,
Аттила ел-жұрт үшін аянбапты!
Еуропаны талқандап көшпенділер,
Ұлы Ғұн империясын баянды етті!
Саналған сол дәуірде құдіретті,
Басып ап Римді де дірілдетті...
«Қанішер», «жауыз», «тағы» атанса да,
Ғұн даңқын асырумен ғұмыры өтті!
Атағын асқақ тұтып ұлан- ердің,
Болмысын танытайық мұрагердің!
Сақ пен Ғұн – алтын бастау-қайнарымыз,
Қазығы - Қазақ деген ұранды елдің!