Ұлы дала
Сайрайын семіз шығып, арық қана,
Бұйырдың бізге қалай алып дала?!
Бұйдасынан тартуға жол бермейді,
Қаны таза қазақтай халық қана!
Ең мықты қасиет деп мұны сана,
Болайық тектіліктің құлы ғана.
Қанды қасап қырғынмен
Қазақ үшін-
Пешенеге жазылды Ұлы Дала!
Өтсе де бастан қанша азап мейлің,
Өткенді саралай біл азат кейпің.
Өзалдан атам қазақ жатқа мәшһүр,
Халықты мойындаған Қазақ дейтін!
Салса да ауыр қамыт заманалар,
Өтеді сан зауалдан аман олар.
Өйткені, көкірегінде ар мен намыс,
Ерлердің тарихта ісі бағаланар.
Жонынан кейде тағдыр осқанменен,
Топырақ тарихына шашқанменен,
Ерегіскен дұшпанға дес бермедім,
Тілдесіп Көктәңірі – аспанменен!
Беу, бауыр, ақыныңа басыңды бұр,
Жазайын жүрегімнен жасынды жыр!
Қастерлеп жер-ананы, ел-ананы,
Қашанда қасың менен досыңды біл.
Қазаққа болсын деген жан көрмедім,
Алдау мен арбауларға жол бермегін.
Қынабында қайралып алдаспаның,
Тәуелсіздік шыңына мәңгі өрлегін!
Қазақстан, мәңгі кеш ғұмырды алда,
Табаныңнан тайқыма тұғыр барда!
Қазақ - менің ұраным,
Жау алмайды
Бір жұдырық болып біз жұмылғанда!