Алматым, сағыныштан жыр туған-ды,
Алматым, сағыныштан жыр туған-ды,
Еске алдым қайран достар – кіл тумамды.
Еске алдым жиып алып Ақтаудағы-
Айтуар, Болат, Серік, Нұртуғанды.
Сиезбек, Есемұрат, қос Ғалымжан,
Мен қалай аулақтайын достарымнан?
Исатай,есіңде ме Алматыда,
Думан шақ – таңғасалым бас жазылған...
Таңдарды ұластырып асыл таңға,
Желігі жастық шақтың басылған ба?
«Алматы» мейрамханасын дүбірлеттік
Қайрат пенен Мәрзия қосылғанда.
Күн кешіп от жанарды нұрға малып,
Күн кештік мәңгі муза – жырға қанып.
Дем берді ҚазПТИ-де құдам-досым
ОКД болған Серік Мырзаханов.
Билеген бауырмалдық саналарын,
Науша мен Әлиядай апаларым.
Әліби, Оспан сынды жезделерім,
Мен үшін өмірде зор бағаларың.
Жас дәурен, қайнар бұлақ бастауларым,
Сірә да тауыса алман дастандарын.
Байбүркіт-Миуаш, есіңде ме «Дубокта»,
Үйлену тойларыңды басқарғаным?..
Өтті ғой басымыздан талай сындар,
Еске алсам жанарымда арай-мұң бар...
Адайлар кешін де біз басқарып ек,
Баймұрат, Майрамбай мен Анаргүл бар...
Алып бір достар үшін жүз грамды,
От-сезім бойымызды қыздырады.
Сіз бейне Алматының мұзбалағы,
Біз бейне Маңғыстаудың түз қыраны.
Ағалар еске түсті ақиықты,
Адуын, аруақты, бәрі мықты.
Темірхан, Исраил, Иран-бағым,
Кезінде кіршігі жоқ жанымды ұқты.
Еске алсам енді бүгін ерсілік пе,
(Бақиды ойла пәни-тіршілікте!)
Дүйсенбек, Болат Қанатбаевтар мен
Түсті еске Жұматай мен Кеңшілік те!
Ақынды билегенде сезім селі,
Толғанып ойға шомған кезіндегі...
Жұматай Жақыпбаев ағам есте,
Қыран көз, паң күлкісі езудегі.
Кеңшілік ағамменен қоңсы қонғам,
(Жаныңды ерітеді жақсы адам).
Кафеден «Спорт» атты сыралатып,
Шақтар-ай жақсы ағамен «бақ сынаған»...
Тосындау естілді ме сөзім кенет,
Кез бе еді бойым қызған, сезім бөлек?
Кеңшілік ағам күлді кеңкілдеп бір:
«Бірдеңе бар ма, аға, өзіңде деп?
Ғалымжан, қатырдың-ау, қатырдың-ау,
Сен де бір жүрек жұтқан батырсың-ау...»
Суырып қалтасынан қызыл «ондық»,
Шәрбатқа жұмсап еді ақын-жырау...
Бәрі де көзден бұл-бұл ұшып кетті,
Жұмақты талай жайсаң құшып кетті...
Біреулер баз кешсе бұл дүниеден,
Біреулер, кім біліпті, ішіп кетті...
Мен өзім ешбір жанды сөге алмаймын,
(Пәниден жүрер дейсің жоғалмай кім?)
Мен өзім жақсыларды пір тұтамын,
Ар-намыс, абыройдан тоналмайтын...
Дүние көшер дейсің дөңгеленіп,
Тірлікте таусылар ма демде желік?
Қайдасың, Байботадай бауыр ағам,
Дауылда бірге жүзген кеуде керіп?!
Аз емес ардақ тұтқан жасын- жандар,
Аманхан, Есенғали, Қасымхандар.
Бауыржан, Ертай,Мәди, Светқали...
Поэзия әлеміне бас ұрғандар...
Сіңдіріп жүрегіме от-арманды,
Қарсы алам кейде ұйқысыз атар таңды.
Бақытжан Алдиярдай інім қайда,
Жанарбек, тапшы Бақыт Беделханды.
Жақсының бәрін бүгін адақтайын,
Бір жүрген бауырлардай мадақтайын!
Жолдаймын ыстық сәлем Мереке аға,
Құлиев, Қосбармақов, Жетекбайым!
Тақ толы әріптестер – сыйластарым,
Таусылмас олар жайлы жыр-дастаным.
Нұртөре, Шамшадин, Серік, Қадірбек, Қали,
Жүсіпбек, Иманбай, Срайыл – кіл достарым...
Алматым, келбетіңдей сенің дара,
Білгенге Ақтауым да керім қала.
Шағала көңілімді самғатамын,
Жан емен тумысымнан сенімге ада.
Кінә артпаң қияс кетсе ақыныңа,
Бәріңді санаймын мен жақыныма.
Ізделік бірімізді біріміз біз,
Сіңгенше анау дүние сағымына...