Жас күнге не жетеді пәнидағы...
Жас күнге не жетеді пәнидағы,
(Жаныңның мәңгі өшпесін ар-иманы!)
Есіме түстің бүгін «Горный Гигант»,
Еске алдым Дүйсен менен Бағиланы.
Өткенді ойша сүзіп аралаймын,
Болған ең Сәбит, Ғидаят ағадайын,
Анаңыз - анамыздай еркелеткен,
Барсыз ба, Тастақтағы Сара апайым!
Сірә да өкінбейміз өткен іске,
(Ұқсамас сүрген ғұмыр теп-тегіске).
Нығмет ағамыздың пәрменімен
Бір мезгіл паналадық «Көктем» үште.
Демейміз өзге жұртқа болдық таба,
Ширатты шыңға сүйреп өмір-дода.
Анамыз кіп-кішкентей Рауанмен
Бір болған күндер қандай «Орбитада».
Ақыры баламенен қыс күнінде
Тауқымет басымызға түсті мүлде...
Жұмат ағам «келің» деп есік ашты,
Әр ісі жанашырлық, ізгі мүлде...
Ойласам, бәрі-бәрін кетем шарлап,
«Плодоконсервный»-Чернова-13 алам сабақ...
Өтті ғой бұл Ғалымның көп күндері
Алматым, ой-қырыңнан пәтер жалдап...
Жастықтың жалын атқан шағы қандай,
Жүректе ұялаған табы қандай.
Сол күндер енді қайтып оралмайды,
Жас күнді адам, шіркін, сағынардай...