Ақыры оқуды да тәмәмдадық...
Ақыры оқуды да тәмәмдадық,
Құлаудан аман қалып, амалдадық.
Алдағы арман енді Алматы еді,
Тіркелу жағына да алаңдадық.
Ауыл да айтар ойға елеңдесті,
Ел жаққа дұрыс болар келген десті.
Ауылға аттың басын бұра алмадым,
Сау болсын, Жәрдем Кейкин көмектесті.
Тіркелдім, енді қызмет іздестірдім,
Әр жерден сәтін іздеп із кестірдім...
Күркіреп тұрған ағам Кекілбаев
Үйіне келдім бір күн, күн кешқұрым.
Қарсы алды ақ жаулықты Айсәуле ана,
Жайымды сұрап-білді байсалды ана.
Сөйткенше үйге кіріп келген еді,
Ғұлама Әбекеңдей жайсаң аға,
-Әй,Әбіш,-деді анасы, жалтақтамай,
Жүрсін да мына бала жаутаңдамай,
Жұмысқа кіргіз оны, әйтпесе егер,
Айтамын Фаризаға арнап талай...
-Әй, мама-ай,-деп Әбекең күлімдейді,
Білетін шаруам ғой мұның,- дейді.
Қалдарбек Найманбаев сөзін құп ап,
«Жұмысқа келсін ертең інің», дейді.
Жеңгеміз Клара апа жымияды,
Өзіме пана тұттым жылы ұяны.
Бір мықты болсам дедім ӘбекеңдейБойымды билеп намыс, ар-ұяты.
Осылай Алматыда қалған едім,
Әуелден осы жолды таңдап едім.
Алдымнан тұрды күтіп «жетім бұрыш»,
Шаһардың әр шалғайын шарлап едім...