Кей күні көңіл-күйім азалы ма...
Кей күні көңіл-күйім азалы ма,
Ой салар өткен күндер қазағыңа...
Біздерді баулып еді-ау арабшаға,
Аяулы Мәрзия апа Маженова.
Нар тұлға Ыдырысов Әбілфайыз,
Сөйлеуші ед макет жайлы қанып айыз...
«Секретариат өнеріне көндікпесең,
Білімің, дейтін, шығар болып тайыз».
Қызықты жәйттер көп-ті таңғажайып,
(Ұстаздар бұл күндері қалды азайып).
Шошайтып қолын маған «мұрт» дейтұғын,
Есімнен кете қоймас Ерғазиев...
Сүйресе биіктерге Намаз(әлі) аға,
(Жақсының бабы келген бағы оза ма?)
Әскери сабақтан да аман өттік,
Дем беріп Сысоевтай сабаз аға.
Терең «ор» өзімізге қазып алып,
Атандық тентек-телі нағыз, анық.
Зачетқа келген кезде сұрау болып,
Көлденең тұрды Күзек Назханов.
Ағайда болсын, сірә, айып қайдан,
Білеміз біз келгенін қауіп қайдан?
Кезінде сессияның, Нұрғали-ау,
Шымкентке кеттік біздер тайып қайдан?
Ауылға кетем деген сен едің ғой,
Көңіліңді дос болғасын демедім ғой.
Пойызың қозғалғанда,
көзіңде жас..,
Секіріп мініп кеткен мен едім ғой...
Өткен күн жүйкемді кеп жібітеді...
Кейде бір сағым ойлар үгітеді...
Қиналған кезімізде, есіңде ме,
Қолдаған Күзек аға жігіт еді!
-Келіңдер сенбі күні үйге деді,
(Ұнады үйге бізді сүйрегені).
«Погреб» шағын ғана бірге жасап,
Өнеге, ақыл-кеңес үйретеді.
Есімде, шалқар еді көңіл неткен,
Ешқашан болмақ емес өмірге өкпең...
Екеуміз ақ тер, көк тер боп жатқанда,
Жұмабек Кенжалин де келіп жеткен...
Степендиант Лениндік терін төкті,
«Бестігін» қоймады алмай ерің текті!
Біздер де зачет- баға қойдырып ап,
Ерлікке еңбегіміз кәміл жетті.
Сыр ұғып кейін Аға қабағынан,
Табылдық білгіштердің санатынан.
Мемлекеттік сынақта мүлт кетпедік,
«Ғылыми коммунизм» сабағынан...
Айтасың несін, достым, бәрі де өтті,
Бес жылың бес күн болмай ағып өтті...
Ширалып ұлы өмірге біз аттандық,
Бойдағы танытсақ деп қабілетті.