Жанымды мөлдіреген достар ұқты...
Жанымды мөлдіреген достар ұқты,
Білемін Ораз бенен Басқар ұқты.
Қалайша еске алмайын қандыкөйлекСерігім сері мінез Асқаровты.
Ей, Ерік, қия алмаймын саған өлім,
Сапарлап кеттің қайда маңмаңкерім?
Фурманов-Карл Маркс көшесінде-
Шайқаған күндер қайда арман көлін?
Үйіңнен бәрін-бәрін ішетінбіз,
Бақытжан, Нұрғали – үшеуміз...
Жыр қылып Бақытжанның
«хиссаларын»,
Күлуші ек үзілгенше ішегіміз...
Болмаушы ед Бақытжанда тойым ғана...
Деуші едің: «Шойынқара – ойын қара...»
Кейде бір қызып алған сәттеріңде,
Сүйеніп тұрушы едің қайыңға да...
Жыр етіп махаббатты – мәңгі от деп,
Тиісіп Бақытжанға «идиот» деп,
Түнімен жүз грамға сылқи тойып,
Шығушы ек сіздің үйден таңды иектеп...
Апырай, мен бір желдей есем бе екен,
(Бір күні аулаққа алыс көшем бе екен?)
Махамбет жары – Мәншүк Шәжімова,
Рухың- еске алмасам кешер ме екен?!
Жазсам деп өткен жайлы ұтымды жыр,
Заулаумен барады өтіп ғұмыр, шүкір...
Мерт болды-ау қайран Қайрат Әлімбеков,
Айтушы ед «Дүрияма...» жылы пікір...
Қайыспай қамшы бассам жыр-дөненге,
Сен едің серпін берген сырлы өлеңге.
Ең алғаш ертіп өзің апарып ең,
Ерекше баспа осы деп «Нұрлы әлемге»...
Болашақ таныстыққа болды-ау себеп,
Беу, досым, аңқылдаған алға сүйреп...
Сатирик, ақын, сазгер, бизнесмен-
Ол кезде Жарылқасын «молда» емес ед...
Оралып жастық шақтың гүл-күндері,
Алдымнан шықсаңдар ғой, шіркін, тегі.
Амал не, маңдайдағы жазмыш солай,
Бақида жолығармыз бір күндері...