Мен келемін, достарым, мен келемін...
Мен келемін, достарым, мен келемін,
Сағынышым сарғайған сендер едің.
Мынау бүкіл әлемнің мәніс-мәнін,
Бірге болған күндермен теңгеремін.
Беу, бауырлар, сендер ең шөлдегенім,
Пейіл –Дала, көңілім - көл дер едім.
Жалғыздыққа көндікпес пендең едім,
Жалғыз қалсам, жабығып, шерленемін.
Жалғыз ғұмыр кеше алман елегізбей,
Ондай кезде бұлттымын қара күздей.
Алматыға келемін алабұртып,
Арқа-жарқа достардан күдер үзбей.
Көңіл жүдеп қалса да алда-жалда,
Әрдайымда сүйрейді арман-алға.
Алатаудың абыздай дидарымен-
Құшақ жайып қарсы алар Алматы –Ата.
Мен келемін, сілкініп, тасып ұдай,
Тек қар көшіп,
өр өзен тасымағай...
Жер сілкініп кетпесе деп тілеймін,
Аман болшы, Алматым, асылым-ай!
Түсе берсін асығың алшысынан,
(Пейілімді ақжарма алға ұсынам).
Рухани төрімсің,
Рухымсың,
Қуат алған халқыңның алғысынан!
Таусылмайтын шаһарсың ән-ғұмыры,
Сарқылмайтын шаһарсың мәңгілігі!
Тәуелсіздік Туысың, Ерлік Жыры-
Желтоқсанның Жүректе Жаңғырығы!
Өлмейді олар...
Өлмейді!
Өрімдерім,
Шейіт еткен ерлерім өмірлерін!
Көн-бұғауға көнбейтін еркін Қазақ,
Жарқыраған Жұлдызым – көгімде Күн!
Өр Алматым - өрелім-өсиетті,
Бастан кештің қайғы мен қасіретті!..
Жолым түскен кездерде әр уақта,
Алаңыңа барамын қасиетті!..