Қазақтың қызғыш құсындай
Қазақтың тілі дегенде
Жарқ етер көзде жасыны,
Жалғадым сені өлеңге,
Асыл бір әпкем – Асылы!..
Арқалы қызы қазақтың,
Ғажаптың қызы Асылы.
Қайсарлар сендей аз-ақ тым,
Айтылар болса ашығы.
Заманым бейбіт болса да,
Бопайдан кем бе ерлігің?
Тақсірет салды қаншама
Тіліме келген шерлі күн.
Аруақты көкке ұшырмай,
Арқарым ауса Арқада,
Қазақтың қызғыш құсындай –
Аяз боп батар арқаңа.
Дәстүрің ұмыт, діл жаутаң
Болғанда қайтіп тоқтайсың?
Лапылдап сонда тіл қатқан
Жанымда жанған оттайсың.
Өзекке түскен шоқтайсың
Шыжғырып айтар шындықты.
Әпкем-ау, өзің жоқтайсың
Анамның тілі мұңлықты.
Қазақпен сенің жаның бір
Айқарып ашқан бүкпесіз.
Қазақпен сенің бағың бір,
Сырларың үтір, нүктесіз.
«Қазақтан басқа мен кімге
Керекпін?» деп те айта алған.
Тіліме төнген өрттің де
Бетінен жайпап қайтарған.
Алаштың өжет ер қызы,
Алауың жанды маздап-ақ.
Өркенін жайған өрде ізі
Болсашы сендей әр қазақ.
Әпкем деп ерек сүйіппін,
Жалғанда рухың жалғансын.
Сен барда мен де биікпін,
Қазағың барда сен барсың.