30.04.2022
  117


Автор: Гүлманат Әуелхан

Көктеміне көңілдің шуақ шашқан...

Көктеміне көңілдің шуақ шашқан,
Басымды ием мен саған қуатты аспан.
Жүрегімнің түбіне жасырынған,
Қасиетті Тәңірім бұлақты ашқан.
Жыласам да, күлсем де қуат берген,
Шөліркеген жаныма суат берген.
Ризамын жаратқан бір өзіңе,
Жер Анамның төсінен тұрақ берген.
Өткен күндер мен сені сағынбаймын,
Шомылдырар шуаққа жанымды Ай-Күн.
Сарыала қаз саңқылдап кетсе ұшып,
Кетер бірге ілесіп сағым қайғы.
Өтті көктем, келді жаз күзіменен,
Жазғаным жоқ ешқашан ұзын өлең.
Тамылжыған табиғат жылап тұрды,
Қош айтысып ұзатқан қызыменен...





Пікір жазу