Шай туралы жыр
Қаймақ құйған қара шай көңіл ашар,
Қанғанда оған өр адам бір-бір жасар.
Төркіні бар шайдың да жезде сынар,
Жолама сен, жүрегің болса нашар.
Білемін мен ежелдеи үрдіс жайын –
Кавказ шайын, қытай мен үнді шайын.
Қара шайдан тәбетті тойтара алмай,
Сақарада шонжардың сойған тайын!
Байқұс әжем қайнатып, ішсе шай-шөп,
Тау тарыдан бұйырған оған мәй-сөк.
Сонда да әжем шонжардан көп жасаған,
Қызық екен дүние, ойлап көрсек!
Шай-шөп енді – фәміл шай көңіл ашар,
Сағынғанда әр пенде мауқын басар.
Фәміл шайдан дүмбірлер ішкі сарай,
Кекірігі азса, кей жақсы сұқбаттасар.
Сұқбатта емес, еңбекте – менің ісім,
Мен ішемін шайды ащы шабыт үшін.
Қоя жұтса қашпайтын қаршығадай,
Шыр байланбас ішіне мен бір құсың!
Көкірекке шапақша шай тараған,
Мен талғаман, келді шай қайсы арадан.
Таңырқаймын бүгінгі кей жақсыға,
Бата сұрап, шайдан соң, жайса алақан!..