16.04.2022
192
АРУАҚТЫҢ СӘЛЕМІ
(1774)
Мұнарада, құм жарда,
Аруағы тұр серінің.
Желкеңді көріп қалғанда,
Жаңғыртады өр үнін.
«Қайнап қаным кеудемде
Қорғасын қол түйілген.
Шымырлап тамырым денемде,
Тасқа талай шүйілгем!
Бұрқандым жайсаң өмірде,
Лайсаңды да көп көрдім.
Желкенім, өрле өріне,
Шайқаса да көк толқын!