Поэмалар ✍️

Жайнап бір тау аңғары, қыр белесі,
Алтынын шашқан шақта күн сәулесі .
Сол күні жексенбіде Баһрам шаһ,
Алтынды киім киді күнге ұқсап.
Ұқсап бір, жүзі күннің арайына,
Кірді шаһ зәулім сары сарайына.
Жүрегін онда рахат беңқам басты,
Атын шарап, ән-күйге тез ұласты.
Шұғыласы жексенбінің өшкен кезде,
Күн түсті рахат тапқан сол күмбезге.
Қытайдың жұлдызынан шаһ тіледі,
Бал сөзбен балқысын деп лал жүрегі.
Туранның гөрегені1 сыр аңсады,
Ертекті – ордаға сай сыр мен сәні.
Тілегін айтты да шаһ сөзді күтті,
Ұнатпас бұлтаруды патша тіпті.
Бастады ертегісін қыз Ягманаз:
«Саған шаһ бағынды Рум, Туран, Тараз.
1 Г ө р е г е н – патша күйеуі. 
 Көп жұрттың патшалары келіп саған,
Мадақтар, сәлем сыйын беріп саған.
Кесірдің бас имеген талабына,–
Басы оның жатар пілдің табанында».
Осылай Чиннің қызы сыр бастады,
Шырақтай леп түтіні будақтады.