Екі түрлі сапар
Мекеменің белгілі
Қызметкері елге бара қалғаны,
Бірақ, оны ешкім қарсы алмады.
Елемеді ел мұны,
Сәлемші де болмады,
Еш үйге де қонбады.
Елде екі-үш күн жүріп,
Шаруасын тындырып,
Әлгі қонақ қайтып кетті елеусіз,
Қошеметсіз, демеусіз.
Екінші рет қайта барды сол адам:
Алды-артын ораған
Күтіп алды он адам.
Қабынып та сүрініп,
Жүрді бәрі жүгіріп.
Бірі сүртіп етігін,
Бірі шешіп белдігін,
Дастарқанда жайнатты арақ-шарабын.
Қаумалай кеп отырып,
Ішіп-жеуін өтініп,
Ыржалақтап өтірік,
Бақты бәрі қонақтың қас-қабағын...
Сол қонағы қайтарда
(Сөз жетпейді айтарға),
Кейбіреулер дірдектеп,
Жалай жаздап құйрығын,
Қалтасына тығып түрлі сыйлығын,
Шығарып салды құрметтеп.
* * *
Өйткені, ол бірінші рет жай барған,
Сондықтан да, ескерусіз жай қалған.
Екінші рет барғанда,
Жоғарыдан ауданға:
«Кәдімгідей қомақты
Күтіңдер, – деп, – қонақты»,
Бір телефон соғылған,
Жағымпаздар тоғылған –
Бассыздық бұл не қылған?