Сот бары
Жолдасыммен жақында
Бір қалада болып ем,
Көшелерін шолып ем,
Әңгіме сол қақында.
Көзім бір үйге тоқталды,
Нанайын ба, нанбайын ба?
Жазулы тұр маңдайында:
«СОТ БАРЫ».
Былай дедім досыма::
– Екеуіміз қосыла,
Үй ішіне кірейік,
Не сыры бар, білейік.
Досым айтты:
– Қағынба!
Жөнсіз жерге шабынба.
Сотта қай әкеңнің құны бар?
Қай жездеңнің жыны бар?
Есің болса, алыс жүр,
Дау-дамайдан қалыс жүр...
Қой десе, қозып кететін,
Алға өзып кететін
Әдетіме бастым да,
Есігін аштым да,
Сол үйге кіріп бардым,
Бірақ, босағада тұрып қалдым.
Ақ желеңді бір жеңгей
Ниетімді білгендей:
– Заходите, – деді, –
Молоко не хотите? – деді.
Мен басымды шайқадым,
Сонда барып байқадым:
Бұл сот емес, сүтхана екен,
Яғни, құтхана екен.
Тек, жазуы жұлмаланған,
Қазақ сөзі бұрмаланған.
Мұны бүлдіріп отырған,
Жарнаманы ілдіріп отырған,
Жұртты күлдіріп отырған
Қалааткомдық бөлім ғой.
«О»-сы ұшып қалса,
Түрмеге түсіп қалса,
Нағыз өлім ғой.