04.04.2022
  115


Автор: Жұмекен Нәжімеденов

ЖЕҢІС

Тұңғыш жырдың өзі де басылудан басталып,
ақын етіп әп-сәтте бір көтеріп тастады.
Кейін бастым көңілімді —
ақын деген аты шын,
бір мықтыны сынаған жиналысқа қатысып.
Махаббатым бір қыздың ықыласынан басталып,
жігіт етіп жіберді уақытта қас-қағым.
«Қыздар мені сыйлайды» деген есер-желікті
бір сұлуға ақыры үйленумен жеңіппін.
Айтайыншы шынымды кездерімді сүрінген,
жеңіп жүрдім тіземді қағып-соғып тұрумен.
Жеңу деген бәле бір... жеңу болып біреуді
ойламайтын ойымды ойлайтын ғып жіберді.
«...Жеңді!
Жеңді мынау» деп жұрт айқайлап келеді,
ал, мен енді оларды үндемеумен жеңемін.
1969





Пікір жазу