02.04.2022
  116


Автор: Жұмекен Нәжімеденов

ЖҮРЕ ТҰРШЫ…

Жүре тұршы,
пұл болғанша бір малың,
өлімді ойлау – не берер,
жүре тұршы,
үйленгенше ұлдарың,
есейгенше немерең.
Қопарылсаң тым ерте
дауыл күнгі емендей,
ұл-немерең күні ертең,
«әжем қайда» демей ме?
Не айта алам,
ұл – ынжық,
не бере алам енші етіп;
Отырам ба күмілжіп,
суретіңді көрсетіп?
Қарау керек «обалға»,
немереңнің бата – емі.
Керек шығар оған да,
бір «шүйке бас» әперу?..
1967, 1982





Пікір жазу