25.03.2022
  139


Автор: Тортай Сәдуақас

СОҢҒЫ СӨЗ

Қандай азап, көз жұмылу тегінде,
Кең тынысты демім бітпек менің де!
Қалай кетем ішінен бұл ортаның,
Одан емес – қоштасудан қорқамын.
Жеңіл өмір сүрсем жігер танытпай,
Қара жер де тимес маған мамықтай.
Махаббатын сақтай алмай ешкімнің,
Басқаның да қайғы-мұңын кеш білдім.
Аяқталмай қалып жатыр жолдарым,
Бір-ақ білдім, күздің де ерте болғанын.
Жапырақтар ұшып жатыр бұрқырап,
Ұшқаның не, есер жел жүр жұлқылап.
Жоғалтқаның көріне ме басқаға,
Шаттық өзі келер жата-жастана;
Кінәмді ұқтым, өзгенің де, өзімнің,
Борышымды бұрынғыдай сезіндім.
Қажыдым ба,
Қалай енді төземін.
Өкініш пен өртке толы өзегім.
Қайран жүрек тыпыршиды кеудеде,
Кеш қой енді,
Сабақ болар деуге де...





Пікір жазу