Шаруа үй салып оңалды,
Сатып алды сүт шелек пен сиырды.
Ормандағы сүрлеу жолмен шиырлы
Кештете үйге оралды.
Шыға келіп Қарақшы ағаш түбінен,
Шаруаны тонап алды сол күйі.
«Мен сорлыны ая, – деді ол қорбиып, –
Қалдым енді сомпиып.
Сиыр үшін бір жыл қаржы жиып ем,
Осы күнге жетем деп».
«Жылама онда бекерге, –
Деді жауыз, – алайын тек керегін,
Бәрібір мен саумаймын ғой сиырды;
Онда өзіңе тиімді,
Қала қойсын шелегің».