18.03.2022
  140


Автор: Тортай Сәдуақас

СОЛ ТҮНДЕ

Жандырған жүрегімді өртіңменен,
Түстім сан тебіреніске сол түнде мен.
Алтын ай сәуле шашқан жасыл бақта,
Көрдім мен жанарыңды мөлтілдеген.
Мені енді жылап тұрып ұмыт дедің,
Ұмыт дедің, өзіңше үгіттедің.
Жолымыз қосылмайды деп налыдың,
Мен болсам, сол баяғы үмітте едім.
Өзіңсіз ортам да олқы, күлкім де кем,
Дидарың үлбіреген гүл-гүлге тең;
Сен менің жүрегіммен бір біткенсің, –
Жүректі жұлып тастау мүмкін бе екен?!





Пікір жазу