НҰРҚАСҚА АТ
Туған елге баянды бақ таратып,
Қостың талай бәйгеге ат жаратып.
Нұрқасқа атың бірінші келеді ылғи
Дүниені өзіне жалт қаратып.
Тамырыңды тулатып аққан арай,
Шуақ есіп жетпесін баққа қалай.
Нұрқасқаның бауыры жазылғанда,
Жердің өзі ығысқан артқа қарай.
Болашағы қол бұлғап, дауыстаған
Азаматтың басынан бақ ұшпаған.
Бұрынғының ақ семсер серілері
Қорасында сен құсап ат ұстаған.
Қосқан сайын бәйгеде озған атың,
Тау да сол сәт қызынып қозғалатын.
Тұлпар менен қыран құс, Серік мырза,
Тіршілікте талмайтын қос қанатың.
Тауың барда тұрасың аласармай,
Жүрегіме жұртыңнан жара салмай.
Атың барда ызадан тас шайнайды,
Дұшпаның да өзіңмен таласа алмай.
Уақыттың қым-қуыт дүрмегінде,
Күн күледі көзіңнен күлгеніңде.
Шалғайыңа ит барма жармасатын,
Ат үстінде алшайып жүргеніңде.
Қызық қуып өскесін нұрлы өңірде,
Күңіреніп көрмедің күрең күнде.
Атың неге шаппасын, Серік мырза,
Бағың шауып тұрғанда бұл өмірде.