САҒЫНЫШТЫҢ САРЫ АТЫ
Сүңгіп жазған ойлардың тереңіне,
Жырым елдің жарай ма керегіне.
Серік мырза, білсең айт!
Байланады
Қашан алтын жапырақ терегіме?
Жүрегімді тусам да нұрға малып,
Тағдыр көзі алдымда тұр ма аларып.
Қашан менің бағымды суарады,
Өмірімнің өзені тулап ағып?!
Суық ызғар ескенде сұр ғаламнан,
Көз жаздым ба, білмеймін, мұнарамнан.
Әділетсіз жаралған қарау қоғам
Қағып әлі келеді сыбағамнан.
Көшін бастап, бетке алған шұғыланы,
Арманымды бұл күнде кім ұғады.
Серік мырза, өзіңді бұта көріп,
Бозторғайы жанымның тығылады.
Тал шыбықтай өссе де мың бұралып,
Ер жігіттің қашан да тұғыры алып.
Мені ылғи да қасына шақырады,
Бір жолбарыс кеудеңде ыңыранып.
Жүрдім қанша адасып сағымдарда,
Төрге шыққым келеді бағым барда.
Сен есіме түсесің, Серік мырза,
Адамдардан кісілік сағынғанда.
Сорладым ба, кім білсін, шетте қалып,
Жүрегімді қойған кім дертке малып.
Тартып кеткім келеді саған қарай
Сағыныштың сары атын ерттеп алып.