БІРАҚ ТА...
Бірақ та күн мәңгілікке тұтылмас,
Күн екені тұтылса да ұмытылмас.
Тұтылғанмен бүгінгі күн, дәл ертең
Күлім қағып шығатыны ып-рас.
Біреу болар инженер, біреу доктор,
Профессор, редактор... не кондуктыр.
Не машинист, не ұшқыш, не әнші – артист...
Болғым келед мен ақын тілі өткір.
Өнер алды қызыл тіл- жырлай білсең,
Өмір көркін кестелеп, сырлай білсең.
Алмас қылыш жүзіндей өткір тілді
Жанып, қайрап, суғарып, шыңдай білсең,
Жырлай берсем тауыса алман жүрек сырын,
Сыйғызармын бұл хатқа қайсы бірін.
Азды көп қып оқырсыз... оқыр жеңгем,
Қарындасым Ғайни мен Еркін інім.
Өтеді екен білінбей өмір шіркін,
Өзгергендей табиғат біртін-біртін.
Таңғалғандай сүйсіндім көргенімде,
Ғайни менен Еркіннің сүгіретін.
Оларды мен кқрмедім, мені-олар,
Көрмесе де білер де, ойына алар.
«Беттерінен екеуін сүйдім» дейін...
Қолға алып сүйетін күн де болар!
1935 Орал