Бірігу
Кеудесін ханның кек қысып,
Оранып мұңға, от құшып,
Ойлаумен елдің қайғысын
көп күндер көзден кетті ұшып....
Хан Кене Сырға беттеді,
Ойға алған ісі көп-тегі:
Ес жиып алса азырақ,
Жауына қайта кекті еді.
Шұбыртпалы Ағыбай,
Наурызбайы бағына,
Бұқарбайы тағы да...
Батырлары отты еді.
Сан-саққа тартып ой-сарын,
Төбеден ауып Ай-сағым,
Адыра қалмай ар-намыс,
Ақ сөзге құлақ қойса кім,
Ханның да болмас арманы!
Аманат сөзді төрелер
Сөйлесе, ізге ел ерер.
Бір тайпа елдің Сырдағы,
Болар деп жауда бір жаны,
Құрмаққа кеңес, жинады
Жұртының жақсы-жайсаңын.
Хан ием тілін кім алмас,
Қосыны мұндай құралмас,
Бұқарбай батыр бұл-алмас,
Мергенде Меңлі, Қабандар,
Халқына ғана алаңдар!
Ағыбай батыр қол бастар,
Наурызбай батыр жол бастар!...
Ақмешіт – шаһар қаласын,
Аралап шүйгін даласын,
Жаппастың біліп бағасын,
Алдырып ақыл – ағасын
«Қосыл» деп хабар салдырды,
Мініске жүйрік алдырды.....
Сыр бойына келіп, ат тұяғын қосысқан батырлар ел аралап
жүріп, елге сыйлы Жаппас Ізбас баласы Өтебай байдың үйіне
түседі.
Болдырып талай жорықтан,
шалдығып, шаршап зорыққан
батырлар бұрып ат басын,
кісінің қақты қақпасын:
Өтебай жаппас сол елде
еретін елім дегенге,
ауқатты, арлы кісі еді.
Үйіне қонақ түседі.
Өтебайдың аса ақылдылығымен, ғажайып сұлулығымен елге
даңқы шыққан Шынар атты қызы бар еді...