27.02.2022
  322


Автор: Өтеген Нұрмағамбетов

ҰМЫТА КӨРМЕ

Ұмыта көрме,
мен сен деп өмір сүргенмін,
Жабығып кейде,
қуанғанмын да күлгенмін.
Топан су
қаптап қара жер бетін кетсе де,
Қалайды жаным,
өзгермейтінімді білгенің.
Сағыныш күндер
айналып кетті сағымға,
Сары күз келді
сары-ала сырға тағынған.
Санамда менің
сақталып қалған секілді,
Сабылыс күндер
айырған бізді сабырдан.
Сұлу бақ қалды,
көмкерді ақ қар етегін,
Сұлулықтардың
шынымен соры екі елі.
Сары гүл өскен
сайларым қалды қаңырап,
Сезіндім сенсіз
жалғанның мәнсіз екенін





Пікір жазу