ҚАРИЯ МҰҢЫ
Мына ауыл болды енді оңбайтын,
Балалар аз асыр салып ойнайтын.
Қайтем мына ойларымды зарлайтын,
Кәрі миды құрттай тесіп қоймайтын.
... Анау жерде ләңгілі топ, бірнеше,
Анау жерде асықты топ, бірнеше.
Бір топ бала сияқтанып дәл кеше,
Доп лақтырар, құлаштарын сермесе.
Сонау құмда бір қожалақ бүлдіршін
Сарай соғып отыратын,
Күмбезі...
Бұзау айдап жеткіншектер оу қырдан
Түсетұғын, торы тайға мінгесіп.
Келіншектер бөбек ұстап, шешек-гүл,
Өң-түстері өртеп кетер өсекті.
Кейуаналар желкен тұтар өрмектен
Толқынында жасыл өлең-төсектің!..
Е, шіркін-ай, улап-шулап қой кешке
Қозыларын емізетін дөңесте.
Жыр-думаншыл қайран ғайып құрдастар
Алар ма екен о дүниеде мені еске?!.
Қолдарында жарқыраған күрегі,
Егін жақтан келер елдің тірегі.
Қайран біздің қасиетті туған жер,
Қажыды ма, қартайды ма жүрегі?..
Қайран ауыл, ең сүйікті жердегі,
Тым шөктіріп жібердің-ау сен мені.
Басқа ермек қалмады ғой біздерге,
Әй, кемпірім, шәй ішелік, кел бері!..
Содан кейін малдас құрып, жөтеліп,
Ауырлаған сүйегімді көтеріп,
Елестетем, ойнап жүрген қасымда
Орыстанған немеремді шекелі...