КӨШПЕЛІ ТАНЫМ
Қайран Митра,
Мейірімің шуақты,
Қайырымың қуатты,
Бүгін мені түлендер түн ішінде жылатты.
Күрсініс те, күдік те бұрынғыдан қараңғы,
Сірә, көктен біздерге ақырзаман құлаттың...
Қайран Митра,
Сөзің сенің Күн еді,
Безің сенің Түн еді,
Жанарыңнан саулаған біздің өмір нұр еді.
Бүгін енді тұман да түйсігімді тұмшалап,
Бүгін енді құландар тек түсімде жүреді.
Қайран Митра,
Мейірімің шуақты,
Қайырымың қуатты,
Жусан иісі шалқитын бәріне ортақ бір-ақ тіл!
Құдіретіңе сыйынып тітіреткен әлемді,
Балбал баба жылап тұр...
Қайран Митра,
Сөзің сенің Күн еді,
Безің сенің Түн еді,
Жанарыңнан саулаған біздің өмір нұр еді.
Тастан қатты бүгінде бетегенің бүйрегі,
Қара орманның бауыры,
Қара жердің жүрегі.
Қайран Митра,
Мейірімің шуақты,
Қайырымың қуатты,
Жанарымнан көңілдің майы аралас у ақты.
Кіндігінен әлемнің сені тапсам деп едім,
«Митра көшіп кетті» – деп, күдіктерім жұбатты...