«ЖЕТІ ҚАРАҚШЫ»
Түнгі қара сұлбамнан,
Іштегі әлем шетінен
Мың-мың жазу түсірем жұлдыздардың бетіне.
Қос дүниенің арасы жалғансыншы менімен,
Жалған тәннің ішінде бөлінсем де екіге!..
Маған бүгін бар сиқыр амалсыздан көнеді,
Мен жай адам емеспін,
Мен ақынмын себебі!
Шексіздікті жұта алмай, көп тесілсем көгіме,
Менің жасыл көзім боп, аспан жерге төнеді!..
Шексіз сана ішінен көлеңкелер қараңғы
Қанаттанған сәулемен барша әлемге таралды.
Мәңгіліктің төріне суретімді салдым мен,
Көңілімнің мұңына малып алып қаламды!..
Шындығында, тұңғиық ғарышта да жыныс бар,
Жүрегімнің түбінен құмар үнін тыныстар.
Құс жолы әні!
Тұмандық...
Жұлдыз-жұлдыз... жұлдыздар...
Тамшылай ма санама вирусы бар дыбыстар?..
Түнгі қара сұлбамнан,
Іштегі әлем шетінен
Мың-мың жазу түсірдім жұлдыздардың бетіне.
Енді сырқат ғарышқа емші өлеңді жіберем,
Мұздай суық төсіне қадап кетсін жеті ине!