Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Пәк ауадан көк түтінге ауысып,
Кемсең қағып, өксіп отыр бір адам.
Көз жасының тамшылары суарар
Ақ сақалын қуарған.
Мәңгі-бақи күлмейтіндей ол енді,
Духанада қалып қойған тірі өлік.
Әкесінен сықпыртады әлемді,
Дию сынды түнеріп.
Айналасы – кәрі мен жас дөрекі,
Сырттағы әлем – тұманданған күз есі.
Саусағының арасындағы темекі –
Он үшінші мүшесі.
Мәңгі-бақи күлмейтіндей ол енді,
Көкірегін жаулап алған қай қайғы?
Терезе алды жылап тұрған еменді
Кемпірім деп ойлайды.
Жын сөзіндей – духананың түтіні,
Шал соңыра емен түбі құлайды.
Аузы сыра көпіршігін жұтынып,
Ақ сақалы жылайды...