ПАРАЛЛЕЛИЗМ ЕЛЕСІ
Тып-тыныш түн, түнгі аспан,
Жоқ алайда тыныш жер...
Нән шаһарда – қым-қуыт сауда ісіне жұғысты ел.
Ал ауылда, ауылда... құлазыған көшелер,
Құлазыған көшеде құлазумен өшеді ел.
Құлазыған қыз-жігіт шөлмек ұстап қыдырған,
Құлазыған көшені қала көріп құбылған.
«Ол көшпелі қазақтың ұрпағы ғой» дегенмен,
Рухы өшіп қалған соң, қаланы аңсар өлермен.
Ал қаланың ішінде тоғыз қабат сары үй,
Құлазиды жетінші қабатында сары ұл.
Қаладағы өмірі – бәрі талас, бәрі мұң,
Жайдары еді ол бұрын...
Оған енді бәрібір...
Тып-тыныш түн, түнгі аспан,
Жоқ алайда тыныш жер.
Нән шаһарда – қым-қуыт сауда ісіне жұғысты ел.
Алыс-алыс, алыста азық іздеп бөрі жүр,
Ол – арланның ұрпағы, рухы өшпес бәрібір!..
Нән шаһарда... балконда асыранды дүр тазы
Ұйықтап жатыр, түсінде түлкі індете, ін қазып.
«Ол кешегі құмайдың ұрпағы ғой» дегенмен,
Таң алдында оған да бутерброд берем мен...