АЛМАТЫ КЕШІ
Жасын көшіп қара бұлттар есінен,
Жарықтықтар сөйлейді-ай кеп шешіле.
Көше бойы.
Асығып та тұрмын мен
Поэзия кешіне.
Ақша қуған, атақ қуған түгелдей –
Тым қауіпті ақын болу бұл елде.
Келіп қалды дәу «мерседес» зырқырап,
Өрімдей қыз – рөлде.
Жас болған соң, жасындармен жалғанбай
Өмір сүру қиын екен, арланбай.
Қолшатырсыз қарап тұрмын,
Үсті-бас
Жыр-жаңбырға малмандай!
Бағдаршамдар, күзетшілері көшенің
Бақылайды поэзия нөсерін.
Көріп тұрмын, рөлде отыр жап-жас қыз,
Қарақат көз, қош ерін!..
Нар тәуекел!
Тоқтатуға бекіндім.
Ақынмын ғой сүп-сүйкімді, кекілді!..
Сұлу бірақ мені құдды бұралқы
Ит көретін секілді...
Осқырынған орысшалау қыз түге,
Әлде ағасы, әлде әкесі күшті ме,
«Мерседесі» күрт ышқынып,
Лай суды
Бұрқ еткізді үстіме!
Есіргендер өстуші еді жыларда,
Алайда оны кекиген қыз ұғар ма?..
Арықта ағып барады жатыр қызарып
Құрты қозған бір алма...
Ой, қойшы, поэзиясы бар болсын!..