22.02.2022
145
НОКТЮРН
Шығыстан күз бүгін шашады күнді,
Ішімнен үздігіп, тосамын кімді?
Сарғайып кеткен күз түгіл, кеудемде менің
Жапырақ-жүрек сезеді жаңбырдың демін.
Аспаннан көшкен таңертең жаңбырмен мөлдір
Мөлдіреп тұрған үмітім мәңгіге өлді.
Кімді күтемін алыстан, нені күтемін,
Қашан келеді жақыным – менің бөтенім?..
Ескі бақтағы сахнаға қалықтап қонып,
Діріл қағады бір сағым қамыққан болып.
Мың құбылған қызыл-жасыл жарыққа толы,
Ол әкелер көз алдыма өлеңнің жолын.
Ал, мен болсам терезеге жақындап, төніп,
Мұңға батамын қайтадан.
Жабырқау көңіл.
Бейберекет құлап жатқан тамшылар таңғы
Әйнекпен ретсіз сырғанап, билейді танго...