22.02.2022
  127


Автор: Ақберен Елгезек

НОКТЮРН

Шығыстан күз бүгін шашады күнді,
Ішімнен үздігіп, тосамын кімді?
Сарғайып кеткен күз түгіл, кеудемде менің
Жапырақ-жүрек сезеді жаңбырдың демін.
Аспаннан көшкен таңертең жаңбырмен мөлдір
Мөлдіреп тұрған үмітім мәңгіге өлді.
Кімді күтемін алыстан, нені күтемін,
Қашан келеді жақыным – менің бөтенім?..
Ескі бақтағы сахнаға қалықтап қонып,
Діріл қағады бір сағым қамыққан болып.
Мың құбылған қызыл-жасыл жарыққа толы,
Ол әкелер көз алдыма өлеңнің жолын.
Ал, мен болсам терезеге жақындап, төніп,
Мұңға батамын қайтадан.
Жабырқау көңіл.
Бейберекет құлап жатқан тамшылар таңғы
Әйнекпен ретсіз сырғанап, билейді танго...





Пікір жазу