Құлазу мен күрсіну
Әділеттен жаңылып маза қашса,
Кездің құртын ұшырса адал асқа!
Ар заңымен ертеніп елем отқа,
Ақиқаттан адасып жаза басса!!
Кекіректі пасықтық жаулағанда,
Құндылығын ұлтымның жалмағанда.
Оямын да тастаймын ез кезімді,
Қасіретті керсетпей жау қоғамға!!
Ақ, қараны айырмай сорлағанда,
Күнесіз бен кінесіз зарлағанда,
Қан жоса ғып бетімді тырнаймын кеп,
Саясаты құтырған зор қоғамда!!
Басып алды кеудені бірақ тұман!
– Сезік бер! ‒ деп, тесектен жылап тұрам!
Қара ниет, ұятсыз бастық керсем,
Шыбын жанды шыңғыртып лақтырам!!
Ашымаса адамға іші қанша,
Тұла бойын тұңғиық ұшық алса,
Талақ еттім тас түйін жүрегімді,
Азап тартса үлкен мен кіші қанша!
Қиянаттан шіріді сана, миым!
Пана болмай құлазып барады үйім!
Ертеңіне халқымның алағызып,
Жанымызды жайлайды ала құйын!!...
22 желтоқсан, 2008 ж.