Тәуекел
Сол кез заман, тар болды ғой теңірек,
болмады ғой бүгінгідей кеңірек.
Суретіңді сызып тура, шімірікпей,
Хат жазатын шекірт қыздар еңіреп!
Жауап күтті жүректері шайлықпай!
Қасарысты! Қатал тағдыр жайды ұқпай!
Қайдан бітті незік жанға алып күш?!
Неткен еткір! Сез сейлейтін қаймықпай!
Заң да қатты!Жан да тетті! Жеңілдім!
Қыспағынан қорықпады олар емірдің!
Бірақ! Бірақ! Ерт боп жанған жүрекке
сонда білдім, жүрмейтінін емірдің.
Ой жарадан ершіп кеткен күйігі!
Оны жазу қиынның ең қиыны!
Кетті ұшырып, кекке ұшырып қаңбақтай
Алай-дүлей сезіміңнің құйыны!
Кезігесің күндіз күтіп, түн күтіп,
телміресің жіберердей шын жұтып!
Жалт қарасам, тартып бара жатасың
сезіміңнің иіріміне сүңгітіп!
Жақ қарысты! Тіл байланды күрмеліп!
Сол хаттармен кеткендейміз бірге еліп!
Қарсы алдыңнан қарайды кеп, ішіп-жеп!
Екінемін! Не болса да бір керіп,
Артық еді, кетсек хатпен бірге еліп!
Кінесізсің жүрек емірі арқылы,
Меңгі аяймын! Деңбекшимін ер күні!
Емір бойы мені ұрып келеді
Сенің асау сезіміңнің толқыны!
12 сеуір, 2005ж.