АЛАШ
Алаш ұранлы халық боламыз, ол рас.
Алашы – «Алла аш», басқаға білген жорымас.
Дәлел ме?
Дәлел – мұсылман жұртпыз біз деген!
«Алла аштап» сұрап, үмітін Одан үзбеген.
Мысалы, Алаш – «Алла жол, бағым, барымды аш!»,
Дегені екені күмәнсіз менше, ей, қарындас!
Тіпті, Алаш – «Алла аш!» екені көңілді емдемек,
«Ялланың» – «ия, Аллаһ» екені сынды «мен» демек.
Мұндай сөз бізде көп-ақ-ты, халқым, көп бізде.
Соларды ескер, салыстыр ойдан өткіз де!
Мысалы, құда – парсыша «Құдай» деген сөз.
Ал «құдыяр» ма – «Құдай – Жар» деген көген сөз.
Мысалы, «Алаш – алапес елдің аты екен»,
Деген сөз қалай ақылға саймақ?
Жат екен!..
Солайы даусыз, күмәнсіз болса сөз жоқ-ты.
О дағы болжам қисыны шыннан өзгек-ті.
Хан аты да емес,
Ел аты да емес «Алаш» ол,
Ежелден діншіл ұраны қазақ – «Алла аш!» ол!
Айтыла «Алла аш» – «Алды аш» – «Алаш» боп өзгеріп,
Жеткен сөз өзі шыннан тұр бізге сөз беріп.
Қазақ ұраны – «Алла ашта» тастай біріккен.
Аруақтағанда үріккен қойдай іріккен...
Онысы Хақты ұмытқаны еді ширіктеп,
Танымнан азып тозғаны еді шіріктеп.
«Алла ашы» қалып батырын кетіп ұрандап,
Тозғаны үшін басынан ұшқан Тұран – бақ!
«Алла ашын» тастап, «аруақтап» қазақ шабам деп,
Астына түсті құдайсыздардың сабан боп...
Солайша сақал,
Қырқылды қыздың бұрымы,
Тіректен Ұлы күшейгенде ырым-жырымы...
Себебі, Аллаһ Жалғыз-ақ еді, Бір еді!
Ол – Ояу,
Білгір,
Әуелсіз,
Соңсыз,
Тірі еді!..
Оны ұмытқанның жоқ болмақ еді тірегі!
Сенімі азып,
Жабылмақ еді жүрегі...
Ел болдық қайта Хақ беріп тәуелсіздікті,
Қоялық енді хақсыздық – Әуелсіздікті!
«Аруақтап» шаппай,
«Аллааштап» ұрандаталық,
Ұлт болып ұйып бір ғана Хаққа маталып!
Тек сөйтсек қана бақытты халық боламыз!
Нұрлап тұрмақ-ты кетсек те жоқ боп моламыз!..
Иншаллаһ!
2011.9.7