МАХАББАТ ГҮЛІ
Махаббат гүлі – ғашықтық,
Ғашықтық болса, ол, қашықты
біріне бірін ынталап,
Қасиет қосар асық қып.
Махаббатты егер жер десек,
Ғашықтық соның гүлі өскен.
Жер жоқ па гүлің нөлге есеп,
Кем қалмақ солай үлестен.
Таптасаң жерді табанда,
Ардай ақ гүлін жаныштап.
Қалай ғана өсіп бағаң да,
Жаратқанға өрлеп «жан» ұшпақ?
Қалай ғана, адам, сафтығың,
Жаралған қалпы сақталмақ?
Қалай ғана артып сақтығың,
Адамдық мұрат ақталмақ?
Махаббат, ғашық бірісіз
бірінің күні қаран-ды.
Нұры ол Хақ, Хақтың нұрысыз,
Адамның күні қараңғы.
Аллаһтан берген адамға,
Қасиет олар тым нәзік.
Болмаса олар адамда,
Кетпек-ті адам мүлде азып.
Айтсақ шын ойдың ашығын:
Бастырған Хаққа қадамды,
Махаббаты мен ғашығын,
Сақтаумен адам адам-ды.
Сүюге Хақты арналған,
Қасиетті осы пәсейтіп,
Адам қанша ма қармалған,
Нәпсісін жөнсіз есейтіп?!
Тұрса да тәнді алқымдап,
Ғашығын тиған маздаған,
Сабырын сары алтындап,
Жетті Оған адам аздаған.
Махаббатсыз шын жоқ ғашық,
Махаббат та жоқ ғашықсыз.
Талайдың жүргені от басып,
Еді олар Хаққа асықсыз.
Асығың – Аллаһ, Хаққа асық,
Арыңмен Оны, ал, мақта.
Аллаһың ғана жақтасып,
Жеткізетұғын Жәннәтқа!
2011.8.14