Жанды құтқару
Дүниені бір ғажайып құшып жыр,
Менің жаным маза таппай ұшып жүр.
Өрт лаулайды, жаным онда жанады,
Сен осының себебін айт, түсіндір.
Өрт лаулайды, жаным менің жанады,
Мен білмеймін, қашан дамыл алады?
Оған дауа таба алмайды ешқашан
Аспан асты, туған жердің алабы.
Ешбір дауа табылмайды дертіме,
Бірақ, адал болам дедім сертіме.
Жоғарыдан жанұшырып қараймын
Тозақ-ғалам лапылдаған өртіне.
Кері қарай жөңкіледі бар ағын,
Мен осыдан азап шегем, қарағым.
Жалынышпен жаңқаларды қуалап,
Ағыстармен ілесе ағып барамын.
Өткендер де маған көңіл бөлмеді,
Кеткендер де маған көңіл бөлмеді.
Талықсысам, тіршілікке шақырып,
Бетіме кеп үрлеп кетер жел демі.
Оянбастан қалардаймын кейде мен,
Сәулетайым, құтқара гөр сен мені.
Қарап тұрсаң жас ағады тастардан,
Тастың жасты көзін сүрту – басты арман.
Жақындарды жуытпаймын жаныма,
Бірте-бірте суығанмын достардан.
Шындық іздеп жолға шықтым шырқырап,
Жүрекпенен жан азабы басталған.
Көмек күтіп қол созамын таңдарға,
Толқын болып жүгіремін жалдарға.
Дүние көзін көлегейлеп қарайды
Алтын шардай жарқыраған жан барда.
Дүниеде дидарына нұр енген,
Көп қиналып, азап шеккен реңмен,
Жаһандардан дабыл іздеп жүрем мен,
Жапандардан дауыл іздеп жүрем мен,
Міне, тағы жолға шықтым күреңмен.
Дауыл керек, дабыл керек, от керек,
Күнім менің күнгей болып өтті ерек.
Ішкі толқын лықсып теуіп тұрғанда,
Жасын ұрған құламайды көк терек.
Сол теректер заулап көкке барады,
Тармақталып тамырлардың тарамы.
Бір түйінде түйісе алмай тулаған
Сан арнаға түскен жолдың торабы.
Бір түйінде түйісе алмай тулаған,
Жылдарым-ай, жылдарым-ай, зулаған.
Тоқта дейді жанұшырып ұран сап,
Жалаулары желбіреген шулы алаң.
Тоқта дейді жанұшырып ұран сап,
Қияларға қалықтаған қыран шақ.
Жылдамдықтан талықсыдым, шаршадым,
Биіктіктен талықсыдым шаршадым,
Баяу үнмен берші, жаным, бір ән сап.
Мен жанымды сата алмадым сайтанға,
Бір тиынсыз қан базардан қайтам ба?
Сатылмайтын нәрселердің барлығын
Айттым ба екен, әлде енді айтам ба?...
Сатылмайтын нәрселердің барлығын
Жылап тұрып айтады ылғи жарлы мұң.
Еркіндігім бостандыққа шықпаса,
Бостандықтың не екендігін ұқпаса,
Сезбес те еді жер бетінің тарлығын.
Сөне жаздап, қайта шалқып бір жалын,
Қонатұғын тұғыр іздеп жүр жаным.
Кірпіштері сыңғыр қағып әндеткен,
Іргелерін іздеп содан тұрғаным.
Бабалардың қасиетін сақтаған,
Шұбырынды ізім қалған ақ табан.
Қаланасың, жамаласың сен қашан
Ақ сарайым, аппақ арым, аппақ ән?...
Менің жаным маза таппай ұшады,
Ұшады да, көктің жүзін құшады.
Жанарына арбалады жанымның.
Туған елдің оттан ыстық құшағы.
Тазар, тазар, аршыл, жаным, тозаңнан,
Мен аршылған дидарыңнан көз алман.
Сыртқа шықсын жүрегімнің дауысы
Биік-биік мінбелерден сөз алған.
Маған таза бастау керек тұп-тұнық,
Бұлақтарға бастау болу – мықтылық.
Ұққандарға қызмет қыл тік тұрып,
Ұқпағанға оның сырын ұқтырып...